روش جدیدی برای ترمیم استخوان به صورت موضعی
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۷۸۰۳۵
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما: محققان دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ (MLU) در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام کردند که این نوآوری پیشگامانه در حوزه پزشکی میتواند پس از یک شکستگی پیچیده یا بعد از دست دادن شدید بافت پس از جراحی مفید باشد. محققان فرآیند جدیدی را توسعه دادهاند که در آن مواد ایمپلنت را با یک ماده زیستی فعال شده با ژن میپوشانند که این امر سلولهای بنیادی را وادار به تولید بافت استخوانی میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
استخوانها نمونه جالبی از توانایی بدن برای بازسازی هستند. آنها میتوانند عملکرد کامل خود را حتی پس از شکستگی به لطف توانایی خود در ایجاد بافت جدید و انعطافپذیری در محل شکستگی به دست آورند. پروفسور «توماس گروت» رئیس گروه تحقیقاتی مواد بیومدیکال از دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ گفت: وقتی صحبت از شکستگیهای پیچیده یا از دست دادن بافت بزرگ میشود، قدرت خود ترمیمی استخوان کافی نیست. در چنین مواردی، ایمپلنتها برای تثبیت استخوان، جایگزین بخشهایی از مفاصل یا رفع نقصهای بزرگتر با مواد تجزیهپذیر مورد نیاز هستند. موفقیت چنین ایمپلنتهایی تا حد زیادی به این بستگی دارد که چقدر در استخوان گنجانده شدهاند. در سالهای اخیر تلاشهای زیادی برای حمایت از این فرآیند با پوشش ایمپلنتها با مواد فعال زیستی برای فعال کردن سلولهای استخوانی و سلولهای بنیادی مزانشیمی انجام شده است.
سلولهای بنیادی مزانشیمی قادر به تولید انواع مختلف بافت هستند، با این حال فعال کردن آنها برای بازسازی خاص استخوان میتواند چالش برانگیز باشد. در چنین مواردی، ماتریکس خارج سلولی نقش مهمی ایفا میکند. گروت توضیح داد: بافت بین سلولهای استخوانی از کلاژن و کندرویتین سولفات تشکیل شده است. میتوان آن را به طور مصنوعی تکثیر کرد و روی سطح ایمپلنتها اعمال کرد تا زیستفعال شوند. این امر تضمین میکند که ایمپلنتها بهتر گنجانده شده و احتمال رد شدن آنها توسط بدن کمتر است. داروها و فعال کنندهها نیز میتوانند به ماتریکس خارج سلولی مصنوعی اضافه شوند تا رشد استخوان را تحریک کنند. یکی از این فعالکنندهها، پروتئین BMP-۲ است که در حال حاضر در همجوشی ستون فقرات یا برای درمان شکستگیهای پیچیده و غیرقابل التیام استفاده میشود. با این حال، مطالعات نشان دادهاند که دوز بالای BMP-۲ مورد نیاز میتواند به تشکیل بافت استخوانی کنترل نشده در عضله اطراف و همچنین سایر عوارض جانبی نامطلوب منجر شود.
بنابراین، محققان از هاله، لایپزیگ و آویرو روشی را پیشنهاد میکنند که سلولهای بنیادی را به روشی هدفمندتر تحریک میکند و عوارض جانبی بسیار کمتری ایجاد میکند. یکی از مواردی که آنها روی آن تمرکز میکنند، افزایش طراحی ماتریکس خارج سلولی است. آنها از یک فناوری لایه به لایه ویژه برای اعمال ماده زیستی روی ایمپلنت استفاده میکنند. این امر آنها را قادر میسازد تا ترکیب، ساختار و خواص آن را در سطح نانو کنترل کنند. توماس گروت افزود: این یک فرآیند پیچیده است که ما آن را کامل کردهایم. این طراحی در سطح نانو برای کاربردی کردن مواد زیستی مفید است.
در اینجا آنها به جای اینکه مقادیر زیادی از BMP-۲ را مستقیما در لایه زیستی وارد کند و خطر انتشار غیرقابل کنترل را به همراه داشته باشد، قطعات دی. ان.ای را در نانوذرات لیپیدی بستهبندی میکنند و پس از کاشت ایمپلنت، دی. ان.ای به سلولهای بافت استخوانی مهاجرت میکند و آنها را برای تولید BMP-۲ تحریک میکند. این به نوبه خود سلولهای بنیادی استخوان ساز را فعال میکند.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: علم و فناوری سلول های بنیادی ایمپلنت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۷۸۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با این فناوری انقلابی میتوان درون سلولهای سرطانی را مشاهده کرد!
ایتنا - محققان موفق به ابداع فناوری تصویربرداری جدیدی شدهاند که امکان مشاهده درون سلولهای سرطانی به صورت زنده و مطالعه نحوه تعامل آنها با محیط اطراف را فراهم میکند.
این دستاورد میتواند گام مهمی در درک بهتر بیولوژی سرطان و توسعه درمانهای موثرتر باشد.
این فناوری توسط تیمی از دانشگاه ساری انگلستان توسعه یافته که به دنبال مشاهده و مطالعه محتوای چربی یا لیپیدهای موجود در سلولهای سرطانی بوده است. لیپیدها اجزای کلیدی در رشد، تکثیر و متاستاز سلولهای سرطانی هستند.
در این روش، ابتدا سلولهای سرطانی منفرد زنده از محیط کشت استخراج شده و با رنگ فلورسنت رنگآمیزی میشوند. سپس با کمک طیفسنجی جرمی، ساختار دقیق لیپیدهای داخل سلول تعیین میگردد. در نهایت، پژوهشگران قادر به مشاهده تغییرات و تکامل سلولهای سرطانی در پاسخ به تغییرات محیطی خواهند بود.
یوهانا فون گریشتن از دانشگاه ساری میگوید: "مشکل سلولهای سرطانی این است که هیچ دو سلولی شبیه به هم نیستند. همین مسئله طراحی یک درمان مناسب را دشوار میسازد. توانایی مشاهده و مطالعه سلولهای زنده منفرد بسیار هیجانانگیز است."
کارلا نیومن از GSK نیز معتقد است این روش جدید راه را برای مطالعه سلولهای سرطانی با جزئیاتی که قبلا ندیده بودیم، هموار میکند و میتواند درمانهای جدید و هدفمندتری را فراهم آورد.
علاوه بر کمک به درک بهتر سرطان، این فناوری میتواند بینشهای ارزشمندی در مورد چگونگی پاسخ انواع سلولها به پرتودرمانی و تشعشع نیز ارائه دهد. پژوهشگران امیدوارند این دستاورد بتواند به توسعه درمانهای کارآمدتری برای سرطان و حتی سایر بیماریها مانند بیماریهای ایمنی و عفونی نیز کمک کند.
این تحقیقات که با همکاری کالج دانشگاهی لندن، شرکتهای داروسازی GSK، یوکوگاوا و سایکس انجام شده، در مجله Analytical Chemistry منتشر گردیده است.